وَّعَلَىالثَّلٰثَةِالَّذِيْنَخُلِّفُوْاحَتّٰٓىاِذَاضَاقَتْعَلَيْهِمُالْاَرْضُبِمَارَحُبَتْوَضَاقَتْعَلَيْهِمْاَنْفُسُهُمْوَظَنُّوْٓااَنْلَّامَلْجَاَمِنَاللّٰهِاِلَّآاِلَيْهِثُمَّتَابَعَلَيْهِمْلِيَتُوْبُوْااِنَّاللّٰهَهُوَالتَّوَّابُالرَّحِيْمُ١١٨
wa'alaa altstsalaatsati alladziina khullifuu hattaa idzaa dhaaqat 'alayhimu al‑ardhu bimaa rahubat wadhaaqat 'alayhim anfusuhum wazhannuu an laa malja‑a mina allaahi illaa ilayhi tsumma taaba 'alayhim liyatuubuu inna allaaha huwa alttawwaabu alrrahiimu
และอัลลอฮ์ทรงอภัยโทษให้แก่ชายสามคน (คือ กะอุบ์ อิบนุมาลิก มุรอเราะฮ์ อิบนุ อัรร่อบีอ์ และฮิลาล อิบนุอุมัยยะฮ์) ที่ไม่ได้ออกไปสงคราม จนกระทั่งแผ่นดินได้คับแคบแก่พวกเขาทั้ง ๆ ที่มันกว้างใหญ่ไพศาล และตัวของพวกเขาก็รู้สึกอึดอัดไปด้วย แล้วพวกเขาก็คาดคิดกันว่าไม่มีที่พึ่งอื่นใดเพื่อให้พ้นจากอัลลอฮ์ไปได้ นอกจากกลับไปหาพระองค์ แล้วพระองค์ก็ทรงอภัยโทษให้พ้นจากอัลลอฮ์ไปได้ นอกจากกลับไปหาพระองค์ แล้วพระองค์ก็ทรงอภัยโทษให้แก่พวกเขา เพื่อพวกเขาจะได้กลับเนื้อกลับตัวสำนักผิดต่อพระองค์ แท้จริงอัลลอฮ์นั้นคือผู้ทรงอภัยโทษ ผู้ทรงเอ็นดูเมตตาเสมอ [118]
— King Fahd Quran Complex