وَلَاتَنْفَعُالشَّفَاعَةُعِنْدَهٗٓاِلَّالِمَنْاَذِنَلَهٗحَتّٰىٓاِذَافُزِّعَعَنْقُلُوْبِهِمْقَالُوْامَاذَاقَالَرَبُّكُمْقَالُواالْحَقَّوَهُوَالْعَلِيُّالْكَبِيْرُ٢٣
walaa tanfa'u alsysyafaa'atu 'indahu illaa liman adzina lahu hattaa idzaa fuzzi'a 'an quluubihim qaaluu maadzaa qaala rabbukum qaaluu alhaqqa wahuwa al'aliyyu alkabiiru
Dan syafaat (pertolongan) di sisi-Nya hanya berguna bagi orang yang telah diizinkan-Nya (memperoleh syafaat itu). Sehingga apabila telah dihilangkan ketakutan dari hati mereka, mereka berkata, "Apakah yang telah difirmankan oleh Tuhanmu?" Mereka menjawab, “(Perkataan) yang benar,” dan Dialah Yang Mahatinggi, Mahabesar. [23]
— Kementerian Agama Republik Indonesia